پخت رزین (Resin Curing) در تولید اپوکسی
رزین های اپوکسی عامل اتصال دهنده فلزات، چوب، پلاستیک و سایر مواد هستند. در حالی که اپوکسی در اکثر شرایط روزمره ماندگار است، تخریب ماتریس پلیمری آن می تواند به دلیل گرمای زیاد همراه با رطوبت رخ می دهد.
رزین های اپوکسی با ساختار میله ای نسبت به آنهایی که دارای ساختارهای انعطاف پذیر هستند، بیش از حد دما را تحمل می کنند. کامپوزیت های اپوکسی تقویت شده با الیاف کربن می توانند گرمای قابل توجهی تا ۱۵۰۰ درجه سانتی گراد را تحمل کنند، که برای اجزای هواپیما بسیار ارزشمند است.
شیمی رزین، از جمله اپوکسی ها، فنولیک ها و فوران ها، به طور گسترده ای در برنامه های مختلف در ساخت، تکمیل و تولید محصولات مختلف مورد استفاده قرار گرفته است. این طبقه وسیع از پلیمرهای حرارتی از نظر فیزیکی به عنوان محلول های پلیمری با جریان آزاد شناخته می شوند که می توانند به طور برگشت ناپذیر بر روی جامدات سخت تنظیم شوند.
بهتر است بدانید:
این نوع از رزین ها برای یکپارچگی خوب طراحی شده اند و پخت رزین (Resin Curing) می تواند ویژگی های رزین معمولی مانند چسبندگی بالا، مقاومت در برابر بسیاری از مواد شیمیایی خورنده، خواص مکانیکی، ویسکوزیته پایین در حالت مایع و انعطاف پذیری را بهبود ببخشد. در طول فرآیند پخت رزین، پلیمری با ساختار قوی متقاطع که به آن ترموست نیز گفته می شود، تشکیل خواهد شد.
پلیمرها عموما رسانایی حرارتی پایینی دارند. به خصوص در مورد اجزای دیواره ضخیم، این ویژگی منجر به توزیع ناهمگن دما می شود. این امر خطر تخریب پلیمرها را افزایش می دهد. به عنوان مثال، مقاومت آنها را کاهش می دهد، تخلخل را افزایش می دهد یا حتی باعث شعله ور شدن آنها می شود. علاوه بر این، واکنش پخت متقابل رزین های اپوکسی با انقباض حجمی مواد همراه است. این امر گاهی باعث ایجاد تنش های مکانیکی قوی در مواد می شود که می تواند منجر به خرابی قطعه قبل از بارگذاری بر روی محصول شود. پخت رزین (Resin Curing) به رفع این عیوب در پلیمرها کمک خواهد کرد.